بررسی شگردهای بیانی در داستانهای سیمین دانشور و منیرو روانی پور

چکیده موضوعِ این پژوهش، تحلیلِ عناصرِ ساختاری و شناختِ شاخص های زبانی در سطحِ آرایه-های ادبی و شگرد های بَلاغی در آثار سیمین دانشور و مُنیرو روانی پور است. روش تحقیق، مُطالعه و بررسیِ سیرِ تاریخیِ بَلاغت و تعریف آن، هم چنین ساختارِ داستان و مُطالعه ی آثارِ نویسندگانِ یاد شده در جهتِ تَطابقِ یافته های نظری بر اثر و تحلیلِ آن است. تَحلیل در دو بخش جدا گانه صورت می گیرد. ابتدا عناصرِ داستانیِ آثارِ دانشور و روانی پور مورد بررسی قرار می گیرد و نشان داده می شود که هر دو نویسنده تقریباً از همه ی عناصرِ داستان در ارائه ی مَفاهیمِ مورد نظر بهره گرفته اند. بیانِ این نکته ضروری است که بررسی عناصرِ داستان به دلیلِ اجتناب از دراز گویی های تکراری چکیده وار آمده مگر در جا هایی که به عنوانِ شگرد برجسته نیاز به توضیحِ بیشتر داشته است. دوم تَحلیلِ زبانیِ اثر در سطحِ آرایه های ادبی انجام می شود. از میانِ آرایه های ادبی تشبیه، تَشخیص، تَمثیل و تجسّم از پُر کاربُرد ترین شاخص های به کار گرفته است.